Mooi Rome...

De laatste keer dat ik samen met mijn moeder in het vliegtuig zat was ik 12 jaar...Nu zo een 18 jaar verder (ben ik al zo oud) zijn we voor het eerst echt met zijn tweetjes op reis...samen naar Rome....de chaos is compleet... met een 10 en 20 kilo zware koffer gaan we op pad...en ja dat zijn inderdaad heel veel meer setjes kleding als dagen...;-) het begint al met de trein die voor ons gevoel veel te vroeg vertrekt...ehhmm wel of niet overstappen...blablabla...we kletsen non stop...op schiphol zijn we er heilig van overtuigd dat we nu moeten boarden...echt verschrikkelijk dit....shameshame, ik schiet nu nog in de lach....er zit al een hele groep mensen binnen...maar de deuren gaan niet open...fuck wat is dit dan...dit soort dingen gebeuren nooit behalve als wij samen zijn...HOE DAN....mn moeder slaat op de deur ehhh kan iemand de deur open doen of op zn minst vertellen hoe we binnen komen...iedereen kijkt als een kudde schaapjes naar buiten..zelfs de beveiligers...emm hallooo iemand...is dit soms heel raar? we lopen maar naar boven...boardingtime was toch echt al 5 min geleden ...we klampen een piloot aan...emmm kunt u ons misschien helpen....mn moeder paniekt hem nu toch lichtelijk...emm ja ik begrijp het zegt hij...hoe ingestudeerd kan een zin zijn zeg...hij kijkt even naar zijn collega...loop je ook even mee??Neuhj...ik zie je zo wel...en terwijl we richting gate lopen en ik nog een praatje met hem maak over zn volgende bestemming...wil mn moeder het liefst in volle sprint naar de gate...de piloot controleert nog even ons vliegticket...wat raar mompelt hij...alles klopt toch...het vliegtuig staat er..de juiste vlucht...juiste gate...boardingtime...10.40 uur...oww fuck zeg ik...ehmm mam... 10 uur 40...dit is erg...dit is echt erg...mn horloge geeft echt 09.50 aan...sorry echt waar weet ik nog net uit te brengen...gierend van t lachen sprinten we met zn tweeen naar boven en ploffen daar op de stoeltjes neer..we hebben nog een uur...damn dit begint echt goed hahaha...In Rome aangekomen begint het te plensen van de regen...hup daar gaat on stijlvolle Rome outfit....want uiteraard zitten de paraplus onderin de tas...en de charmante regenponchos boven in de handbagage...ik trek de plastic poncho over mn hoofd...ach ik word tenminste niet nat...en omdat we nu toch bezig zijn kan dat touwtje onder mn kin ook nog wel aangesnoerd en met een charmant strikje er in...waarom klopt die routebeschrijving naar ons hotel nou niet gewoon...we lopen voor mn gevoel drie keer de afstand naar het hotel...slepen de koffers over veel te hoge stoepjes heen zoeken aan de onevenzijde naar huisnummer 13 dat toch heel logisch aan de overkant blijkt te liggen en laten de arme portier met de 20 kilo koffer omhoog sleepen...na een heel zacht weet u het zeker...dat u de koffer wel even met de trap naar 5 hoog loopt...daar kreeg hij vast spijt van...al probeerde hij het nog heel hard te verbergen...twee breed glimlachende vrouwen namen afscheid van hem...arme man...we hebben een heel schattig kamertje met balkon dat uitkijkt op een hele mooie binnentuin...smiddags lopen we door Rome...Rome is echt mooi!!!savonds bestellen we in een achterafstraatje met lachende en zingende obers een fles wijn, pizza en tiramisu...de beste ever....ik ga voorlopig nog niet weg.